Het begon ermee dat ik een foto maakte van een fotograaf. Dat was tijdens een roadtrip door het zuiden van de USA, in een klein stadje langs de Mississippi. We zaten in een koffiehuis waar kansarme jongeren werkervaring opdoen.
De jonge fotograaf zat daar ook. Hij was geconcentreerd bezig. Zijn gretigheid had iets ontroerends. In een opwelling greep ik mijn iPhone en maakte een snapshot van de fotograaf in actie.
Eenmaal weer thuis bleef de jongen door mijn hoofd spoken. Wie was hij? (Of was het misschien een meisje?) Wat was zijn achtergrond? Zou hij ooit een beroemde fotograaf worden? Of zouden zijn ambities verdrinken in het moeras dat de zuidelijke USA helaas nog steeds is voor veel zwarten?
Antwoord op zulke vragen zal ik nooit krijgen, tenzij ik contact ga zoeken met de fotograaf. Dat zou een hele toer zijn. En die jongen zit natuurlijk niet op mijn nieuwsgierigheid te wachten.
Daarom ben ik maar eens aan het werk gegaan met mijn snapshot als referentiefoto. Zoals je ziet is er een serie van vier uitgekomen. De verschillende achtergrondkleuren zijn dominant aanwezig om te laten zien dat omgeving veel bepaalt.
Ik heb de knie en het scheenbeen slechts met een lijntje aangegeven. Ook daar krijgt de omgeving veel ruimte. Verder zie je dat de achtergrondkleur als het ware in zijn sweater kruipt. Het lijkt nu wel een ribbenkast. Dat past in het verhaal: wie ben jij; waar groei(de) je op; hoe indringend is die achtergrond? Maar vooral ook: grijp je je kans om er zelf iets van te maken?