Voor mij als beeldend kunstenaar was 2023 het jaar van de ipad-kunst. Kunst maken op de iPad is één ding, maar hoe ga je dat dan presenteren? Mooi drukwerk ligt voor de hand. Maar waar laat je dat doen? Het moet professioneel zijn, maar het moet ook betaalbaar blijven. Dat lijkt makkelijker dan het is…
Na enige omzwervingen (tot in Berlijn!) heb ik onderdak gevonden bij een drukkerij die ook voor galeries en musea werkt. Daar laat ik mijn werk nu drukken op dibond, mooi mat gelamineerd, dus geen spiegeling. Vooralsnog zijn we tevreden, mijn kopers en ik. Nu maar hopen dat het zo blijft. Ik ga er voorlopig mee door.
Ondertussen heb ik ook geëxperimenteerd met het laten afdrukken van ipad-kunst op karton. Dat blijkt een heel betaalbare en milieuvriendelijke drager voor drukwerk te zijn. Hoewel het nog geen storm loopt voor deze 'nieuwe lijn', ga ik er toch mee door, want het levert mooi werk op, voor een relatief lage prijs.
Kortom, ik ben in 2023 begonnen met de verkoop van ipad-kunst en ik heb er nu zeven verkocht. Dank aan degenen die het aandurfden om mee te gaan in deze nieuwe ontwikkeling!
Verder heb ik met veel plezier twee kunstkalenders ontworpen, die ook met plezier zijn aangeschaft. Ook een nieuw ipad-avontuur waarmee ik verder wil.
Van de ‘good old oil paintings’ zijn een paar mooie (al zeg ik het zelf) verkocht.
En de klapper kwam aan het eind van het jaar: ik heb een tweeluik gemaakt in opdracht. Twee ipad-kunstwerken, gedrukt op akoestische panelen. Formaat: bijna 2x4 meter per stuk! (Eat your heart out, David Hockney ;-)
Ik ben heel blij met alle resultaten. Ook wel een beetje moe van het harde werken. Achter elk kunstwerk dat je ziet, gaan namelijk heel veel studies en andere werkzaamheden schuil. Maar mij hoor je niet klagen.
Naast werk was er ook vakantie en ontspanning. Dit jaar hebben Frans en ik een prachtige, indrukwekkende reis door het zuiden van de VS gemaakt. Verder hebben we ook een heerlijke tangovakantie en een aantal tangoweekenden gehad in verschillende Europese landen. En natuurlijk onze tangolessen elke week; altijd een feestje.
Ik was er wel aan toe, na de coronacrisis en na al die jaren van mijn steeds weer opduikende ziekte. Helaas ben ik niet genezen en dat gaat ook niet meer gebeuren, tenzij misschien door een zware operatie (waar ik voorlopig niet voor kies), of door een wondertje wellicht. Maar het goede nieuws is: momenteel merk ik er niks van. Ik voel me goed. En ik hoop dat dat nog lang zo mag blijven.
En ik hoop uiteraard ook dat jullie allemaal een prachtig jaar tegemoet gaan. Ik wens iedereen het allerbeste toe voor 2024. Dat we er maar weer wat moois van kunnen, mogen en willen maken. Als dat lukt, of als dat onverhoopt niet lukt, zing in alle gevallen even mee met Otis Redding: "Try a little tenderness".