Toen ik deze serie maakte, schoot me een vraag te binnen die ik ooit ergens had gelezen of gehoord: 'Is er een maan als we er niet naar kijken?'
Het antwoord is: ja. Althans volgens Albert Einstein. Hij zou namelijk hebben gezegd: "De maan verdwijnt niet zomaar als we er niet naar kijken." Daar had hij natuurkundige bewijzen voor.
Denken dat de maan er niet is als wij mensen er niet naar kijken. Een heel antropocentrische gedachte.
Dus stel eventjes: op enig moment is er toevallig even niemand op de hele aardbol die naar de maan kijkt. Met als gevolg: de maan bestaat niet meer! Maar als iemand die lag te slapen ineens wakker wordt en naar de maan kijkt door een kier in het gordijn... Dan bestaat ze ineens weer wel!
Wat een bizarre toestand. Dat zou betekenen dat de niet-bestaande maan wel goed moet blijven opletten, want anders is ze niet op tijd terug als iemand plotseling kijkt. Nu weet ik waarom ik hier twee manen heb getekend: eentje extra voor de zekerheid, zodat er altijd een maan klaarstaat als iemand weer eens kijkt. Maar wij mogen niet weten dat er twee manen zijn. Daarom heeft die ene zich verstopt achter een flatgebouw.
Toch zien we dus die tweede maan ook, want zij heeft zich wat onhandig verstopt. Als een kind onder de tafel. Waarom heeft ze dat zo klungelig gedaan? Omdat ze ook wil bestaan! Net als die andere maan. En dat kan alleen als ze wordt gezien.
Het wordt steeds absurder zeg. Je kunt toch moeilijk beweren dat dit een figuratief werk is. Is het dan een abstract? Gaat het om een compositie van vormen en kleuren? Het is aan jou. Je kunt naar de maan kijken en denken dat je hem zodoende hebt gecreëerd. Of je kunt dat onzin vinden. Je kunt naar kunst kijken en iets figuratiefs 'creëren' in je hoofd. Of je kunt 'alleen maar' vormen en kleuren zien. Ik nodig je graag uit om beide opties eens te proberen.
Dit werk is te koop via Saatchi Art. Of rechtstreeks bij mij. Neem gerust even contact op. Zie gegevens onderaan deze pagina.